تک دختر

یادتونه یه دوست داشتم تک دختر بود. شاید خیلی کم براتون ازش گفتم اما الان میخوام درموردش حرف بزنم. من باهاش سالها پیش دوست شدم فکر کنم چیزی حدود ۱۷ سال هست که باهاش دوستم. تو این ۱۷ سال همیشه عاشقم بود و خیلی دوستم داشت. البته شاید اینکه تنها بود تو این دوست داشتن بیمارگونه ش تاثیر گذاشته بود. همیشه ازم توقع و انتظار داشت و یه جورایی حتی حس میکردم توی رویاهاش همیشه هستم. اما من هیچوقت زیادی وابسته ش نکردم، کاری نکردم که به حضور همیشه م دلبسته بشه و بعد یهو رها کنم. اما تا اونجا که تونستم هواشو داشتم و باهاش رفیق بودم و حتی مثل خواهر. پارسال عقد کرد و من براش خیلی خیلی خیلی خوشحال شدم، از اینکه دیگه انتظار توجه آدم بی تفاوتی مثل منو نمی‌کشید. البته نمیشه گذاشت اسمشو بی تفاوتی در واقع من درگیر زندگی خودم بودم و یه جورایی هم ازش دور بودم‌. به هرحال من خیلی خوشحال شدم براش و گذشت تا امسال که چند روز پیش عروسیش بود و من نتونستم برم. حالا چندبار بهم تیکه انداخت که عروسیم نیومدی من اولش جوابشو ندادم ولی این بار آخر جواب دادم. و آخرش هم با احترام باهاش برخورد کردم ولی اون دیگه جواب نداد. براش خوشحالم که خوشبخت شد و راضیه و وابستگی به من نداره دیگه اما دلیل نمیشه رفتار آنرمالشو ندیده بگیرم. چنان همسر جان همسرجان میکنه که فقط تو دلم میگم خدا کنه یه دختر مجردی که سنش گذشته و ازدواج نکرده به این نخوره وگرنه کلا با همسرجان همسرجان گفتن و فخرفروشی لهش میکنه. ازدواج چیز قشنگیه عالیه اصلا عشقه اما تاج افتخار نیست. بخشیش به شانس مربوط میشه. آدم باید ظرفیت داشته باشه و رفتار و گفتارشو کنترل کنه. من اگه بخوام جلوش از روابط خودم و مستر لپ بگم یا عکس استوری کنم که افسرده میشه. ولی من خوشم نمیاد از اینکار باور دارم خوشبختی چیزی درونیه و وقتی بخوای جار بزنی انگار که خودتم باورت نمیشه لایق خوشبختی بودی. در حالی که ۹۰ درصد آدما لایق خوشبختی هستن و اون ده درصد هم که به نظر من لیاقت خوشبختی ندارن آدمای حسودن‌.

البته تک دختر کلا بخاطر مشکلی که داشته یکم رفتار و درک و تجزیه و تحلیلش متفاوته ولی بازم دلیل نمیشه به چیزی که میگه فکر نکنه و گذشته شو فراموش کنه. مادامی که یادمون باشه گذشته و موقع سختی چطور بوده قددران حال هستیم و مراعات آدمارو میکنیم.

تصمیم گرفتم تک دخترو دیگه هیچوقت نبینم..... تامام